Wołki z Bytynia – skarb wczesnej epoki brązu

Wołki z Bytynia – skarb wczesnej epoki brązu

Wołki z Bytynia oraz siekierki

zostały odkryte w roku 1873 w okolicach BYTYNIA, gmina Kaźmierz, powiat szamotulski. A wówczas w granicach folwarku Witkowice. Właścicielem wspomnianego folwarku był Bronisław Gąsiorowski. Figurki wołków i siekierek zostały znalezione podczas usunięcia głazu, zalegającego na polu .

Siekierki i wołki z Bytynia

Wołki z Bytynia – według zapisu z 1873 r. były pierwotnie połączone za pomocą pręta odłamanego przez znalazców, interpretowanego jako jarzmo. Wołki mają wydłużony grzbiet, krótkie klockowate nogi, schematycznie ukształtowaną głowę, na której znajdują się długie rogi, wypukłe oczy i spiczasto zakończony pysk. Na szyi znajduje się podwójne, poprzecznie karbowane, ozdobne obroże. Ogon jest krótki i gruby. W tylnej części brzucha obu wołków znajduje się poprzeczny otwór przechodzący u jednego przez cały korpus, zaś u drugiego taki sam otwór jest z kolei zaczopowany od strony wewnętrznej. W tylnej części głowy, od strony zewnętrznej, widoczne jest małe ucho. Figurki wołków są pokryte patyną, a miejscami są silnie skorodowane.

Okoliczności znalezienia wołków

Nie udało się dotychczas ustalić okoliczności ukrycia skarbu, ani też faktu kto go zakopał w ziemi: odlewca czy właściciel tych przedmiotów.

Część badaczy uważa bowiem, że figurki wołków, mogą przedstawiać zwierzęta należące do ras południowych i mogą być importami z terenu Węgier. Inni z kolei widzieli w ich wizerunku analogie do glinianej plastyki zoomorficznej alpejskich palafitów lub metalowych idoli z Troi II. Prof. J. Kostrzewski uważał te figurki za przedmioty kultu religijnego, związane z kultem słońca i ukryte przez wędrownego handlarza. W późniejszym okresie sugerował związek tych znalezisk z handlarzami kręgu nadcisańskiego. Ponadto interpretował go jako jeden z dowodów świadczących o stosowaniu orki sprzężajnej (1955). Inni autorzy uważali figurki wołków z Bytynia za wyrób syryjski, które zostały przyniesione na nasze ziemie za pośrednictwem być może Troi VI, zaś ich wiek określają na późny neolit T. Sulimirski). Prof. J. Żak uznał figurki za wyrób neolityczny, „odkuty z miedzi i przypuszczalnie wykonany w krajach naddunajskich”.

Znalezisko wołków, a pośrednio i siekier – jest niewątpliwie reminiscencją wczesnobrązowej sztuki bliskowschodniej, która rozpowszechniła się w ówczesnym śródziemnomorskim kręgu kulturowym, skąd za pośrednictwem rzemieślników-odlewców dotarła na tereny Polski. Zabytki ze skarbu z Bytynia można datować w przedziale lat od około 2300 do około 1600 p.n.e.

Skarb z Bytynia jest więc jedynym w swoim rodzaju depozytem z wczesnej epoki brązu w skali północnoeuropejskiej.

 

Opis na podstawie https://www.muzarp.poznan.pl/wystawy/bliskie-spotkania-z-2/archiwum/skarb-z-bytynia/

Related Images:

2 thoughts on “Wołki z Bytynia – skarb wczesnej epoki brązu

  1. Jeżeli szukacz opon do swojej maszyny zaglądnij do www.tirendo.pl

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *